Όταν λέμε “δε σταματώ να τραγουδώ ποτέ” εννοούμε “δε σταματώ να τραγουδώ ποτέ” – ποτέ!

Πολλά κιλά κριτικής ρε παιδιά στην εθνική ομάδα, πάρα πολλά.

Ειδικά στο πρώτο παιχνίδι με τη Σουηδία, αλλά και μετά.

Δε λέω, κι εγώ άσκησα κριτική όχι στα προπονητικά, ούτε σε “γηπεδικά” πράγματα, μόνο στη δήλωση ότι “αν δεν παίζαμε όπως παίξαμε με τη Σουηδία, θα χάναμε 5-0”. Μόνο αυτό δε μ’ άρεσε.

Απλά τα πράγματα. Μία κακή μέρα στο ξεκίνημα και δύο άτυχες μέρες στα άλλα δύο παιχνίδια.

Γιατί ξεχνάμε ότι στην Πορτογαλία είχαμε την τύχη με το μέρος μας;

Τι θα λέγαμε αν, για παράδειγμα, έμενε το 0-2 από τη Ρωσία, ή αν είχαμε χάσει από την Ισπανία (που -μεταξύ μας- καλύτερα παίζανε οι Ισπανοί) και δεν προκρινόμασταν τότε στους 8, αλλά η τύχη μας έκανε το χατήρι φέτος και νικούσαμε Σουηδία ή/και Ρωσία και περνούσαμε ως δεύτεροι, αλλά τρώγαμε μία φυσιολογική τριάρα από την Ολλανδία.

Θα είχαμε δύο “επιτυχμένες παρουσίες” ε; και δε θα διαμαρτύρονταν κανείς ε; Μία παρ’ ολίγον πρόκριση το 2004 στους 8, μετά από νίκη επί της γηπεδούχου (και πιθανώς κατόχου!), λόγω ατυχίας και απειρίας (θα είχε γίνει η λέξη καραμέλα αυτή η “απειρία” στο σενάριό μου, σωστά;

Και μία επιτυχία πρόκρισης στους 8 για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ στην Αυστρία, όπου “φυσιολογικά” θα χάναμε από τους ιπτάμενους Ολλανδούς.

Και θα είμασταν όλοι ευτυχείς, ε;;

ε ΟΧΙ!

Εγώ προτιμώ αυτό που έγινε!!

Τι έγινε;

Μας ήρθε όλη η τύχη μαζεμένη το 2004, και ο ενθουσιασμός του πρωτάρη μαζί και το πήραμε!! Αφάνταστο όνειρο! ανεπανάληπτο για κανέναν αιώνα! και βάλε!

Και μας ήρθε όλη η γρουσουζιά, η ατυχία μαζεμένη, παρέα με την αλαζονεία, το σταριλίκι, την υπερ-αισιοδοξία, το πέταμα στα ουράνια, το 2008.

Μια χαρά είμαστε! το προτιμώ

Για έναν ακόμα λόγο!

Πήραμε το μάθημά μας τώρα, ότι απείρως δυσκολότερο να διατηρηθείς στην κορυφή, από το να αναρριχηθείς εκεί.

Και τώρα, τα κεφάλια μέσα, το σύστημα πιο ζωντανό, ανανέωση όπου πρέπει, δουλειά και εργασία, μόχθος και αποτελεσματικότητα, και ετοιμαζόμαστε για μεγαλεία στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής!

Όχι μεγαλεία κατάκτησης τροπαίων. Άσε, καλύτερα αυτά να τα ονειρεύονται άλλοι.

Αλλά μεγαλεία καλού και αξιοπρεπούς ποδοσφαίρου!

Πάμε όλοι μαζί παιδιά!

ΟΕΕΕΕΕΕΕΕ
ΕΛΛΑΣ ΟΛΕ ΟΛΕ …
ΕΛΛΑΣ ΟΛΕ ΟΛΕ….
ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΩ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΠΟΤΕ

ΥΓ. Α ρε Απολλωνάρα, πάρε κι εσύ μια φορά πρωτάθλημα Α Εθνικής ή όπως διάολο τη λένε τώρα, βγες και μια Ευρώπη και μάζεψε καμιά κούπα κι από κει, και μετά δε με νοιάζει τίποτα! Πέσε και στη Δ, άμα λάχει να ‘ούμε!!! Κλείστε το τελείως το μαγαζί μετά. Δε με νοιάζει!